آیا داروی کرونا ساخته شده؟ چه ایده های کسب و کار ی پشت آن نهفته است؟

حتی در فرهنگ های باستانی هم شفابخشی یک کسب و کار خوب بود. طبیبان جادوگر که از گیاهان معطر و دیگر گیاهان برای معالجۀ مریض استفاده می کردند، در زمرۀ محترمترین اعضای یک قبیله به حساب می آمدند. شفادهندگان قبیله نسبت به مجموعه وسیعی از داروها که امروز در اختیار پزشکان است حسادت می ورزیدند.

با این حال هنوز جامعه از ناتوانی علم پزشکی در محو بیماری های مرگباری نظیر سرطان، سکته مغزی، ایدز و آلزایمر و جدیداَ ویروس کرونا(کوید19) احساس سرخوردگی می کند.

ساخت یک دارو از مسیر طولانی و صعب العبوری می گذرد. به طور متوسط عرضه یک داروی معالج به بازار به 800 میلیون دلار هزینه و ده سال وقت نیاز دارد. و به رغم انفجار دانش پزشکی در چند دهه گذشته دانشمندان هنوز کنترل فراگرد را به دست نگرفته اند. در هر گامی بخت و اقبال محض نقش دارد. از هر 5000 تا 10000 ماده ای که محققان برای درمان های بالقوه جدید غریال می کنند تصور می رود که تنها 250 ماده برای آزمایش بر روی حیوانات جای امیدواری داشته باشند. از این تعداد 5 ماده بر روی انسان آزمایش می شود. حتی پس از آنکه داروها مجوز عرضه به بازار را دریافت می کنند به دلیل نگرانیها در موزد مسموم کنندگی آنها، ممکن است از بازار بیرون کشیده شوند.

با وجود این، چرا شرکتی خود را به دردسر می اندازد تا به یک داروی جدید دست یابد؟

زیرا فراورده های دارویی بسیار سود آورند.

داروهای خوب کمیابند. داروهای جدید معمولا با رقابت چندان زیادی روبرو نمی شوند. شرکتهای داروسازی ممکن است در خصوص  یرخی حوزه های بیماری های خاص به عنوان انحصارگران واقعی عمل کنند.

همانطوری که پیشرفتهای علمی چشمگیر و کلیدی عالباَ برای قرن ها ناشناخته می باشد. فناوری ها فرصت را غنیمت شمرده اند. و  نتیجه میگیریم که صنعت دارو سازی نه حول صنعت درمان جدید پزشکی، بلکه حول تجاری شدن یک روش درمانی بسیار قدیمی شکل گرفته اند. درست همانطور ی که صنعت اتومبیل سازی به فورد بستگی دارد صنعت دارو سازی بر یک شرکت آلمانی به نام بایر متکی شد تا آن را سود اور کند.